Opis
Pojęcie Tragedii Górnośląskiej jest wielowątkowe i trudne do zdefiniowania. Jego cezurę wyznacza umownie ,, czas pomiędzy” liczony od wprowadzenia w fazę realizacji planowych ewakuacji ludności cywilnej, więźniów, jeńców wojennych na przełomie 1944 i 1945 roku, przez ustanowienie na terach ,,wyzwolonych” przez Armię Czerwoną polskiej administracji, do budzenia się na powrót życia w nowej społeczno- politycznej rzeczywistości powojnia. Bytom nie pozostawał w izolacji- ludzie i miejsca stali się świadkami licznych aktów przemocy i krzywd, składających się na dramat czasu u progu świata bez wojny. Czas ten naznaczony był ewakuacjami wysiedleniami , tysiącami przypadków internowań, pracą przymusową i deportacjami do ZSRS, które odkryły ludność autochtoniczną oraz doświadczeniem ekspatriacji osób przybywający na Górny Śląsk z Kresów Wschodnich II RP. Bytom splótł losy ludzi stąd i stamtąd. W obliczu straty bliskich, miejsca na ziemi czy poczucia bezpieczeństwa. Rok 1945 wyznaczał kres i początek. Współcześnie odzyskana pamięć o ludziach, miejscach i wydarzeniach, których kulminacja nastąpiła w 1945 obecna jest w dyskursie społecznym i upamiętniona poprzez świadectwa, znaki oraz miejsca pamięci- stanowi istotny element tożsamości regionalnej.
